Weź mu Jacek daj w łeb, a ja poprawie pompka do roweru
Na tym ostatnim zdjęci to żeś, cfaniaczki, już zrobił to co było namawiane
A ja dalej nie wiem czym wypełniałeś ?

A no takoż kombinowałem, to nawet nie jest jakoś specjalnie drogie. Co za czasy, Panie, magia znika ze świata

Pompką to mnie możecie oba.... Kask mam!

Ołtarzykowe to je Jacuniu porządne, może cieńkie ale najprawdziwsze gold, moje w płynie zatem ch..nia. Jak zaschnie to tylko można lekko drapać po powierzchni i to nie szponem, a jakimś straszesznym narzędziem typu podręczna kieszonkowa czyszczarka gębowa.

Ołtarzykowe, no jakby się już miało nadać to co najbliżej do cerkwi, ale pop i tak by zamarł dostał.

No tak, tak zap..em, że Ci Krzysiu zapomniałem to wiadro sfotografować.

Opisze:

W środku zaschnięta emulsja i czmychające pajonki. Jak mam gest ubijam kapciem i zalewam delikatnie wodą, a jak na skróty.... zalewam wodą, po czym jako ostatni punkt wylewam zawartość i rozrabiam już dojrzałą masę na odpowiednią dla wykałaczki grubość.
Nie żółknie nie wiem czemu i szybko schnie.

Coś Wam jeszcze fajnego pokaże:





Można się nawet zakochać i ja poszedłem za ta myślą.
Po otwarciu juz nie byłem taki zakochany.

Pierdo..ty jak śmieć do środka balans, no tak na stożkach, można mieć problem z założeniem, pogiety przez to spiralek, no i jak na mistrza przystało zaje..na kotwica.
Dobrze, że jakaś ampułka z kołkowymi kotwami się zachowała, bo strugać do tej konserwy całą kotwe średnio się chce, choć " Można się zakochać" potrafi działać.

Znalazłem Roskopfową, nią da się odpowiednio gimanstykować w rencach.



Chrabonszcz pyka, ale dobrze że pudło jest na tyle szczelne, że światło słoneczne tam nie dochodzi.



Co jest fajne:

Typowy Roskopf AS776 z modyfikacją dla seniorów. Koronki to w nim nie urwiesz.

Marcin, patrząc na twoje poczynania nasuwa się refleksja, iż powinieneś prowadzić tutaj kącik pt. "Zrób to sam "

Te ułożyskowania wyszły czysto spod sztancy. Młody myszcz to se móg co najwyżej poskładać to do kupy, aczkolwiek w tym wypadku trudne to nie jest.

Dobra, bo rower jedzie, a tu reszta na czytać, zatem coś z cmentarzyka celi nr zatarty, światło zapadło pajonki uciekły. :

Tego trupka pamiętamy, wszakże udostępnił podzespołów innemu bardziej oryginalnemu orginałkowi



Koło, no tak poszło do ludzi stąd, balans oddał orginałkowi, kotwica trafiła z oryginałka moja samoróba. Zatem trzeba balans cały, no bez wieńca, klucza, poszukać jakiejś koperciny podobnej, sekundnikaaaa...

Balans: Plato ruskie Łucz, oś znalazłem do AS1130, była jeszcze opcja Poljot 2409, ale tu więcej roboty by było, a AeSowa taka sama więc bez kombinacji, spiralka, a jakaś dobierana.

Hula co widać wyżej i w kopercinie podobnej niżej:



Front ok, tylko jeszcze zrobić porządek ze wskazami.



I tera są 2 jedna do głaskania, druga na warsztatowe hasanie.

Znaczy, miałem na myśli że łożyska mało zużyte; stąd teoria, że w ręce młodocianego miszcza dostał sie sprawny zegarek. Parę takich się przewinęło, tylko wtedy to nie przedstawiało wartości. Kłalita to była tania dośka, Cyma czy nawet Atlantic.
A takie DH to na Mariensztacie zawsze brało się parami, albo i po trzy, za równowartość 0,5 litra chleba
BTW: obfociłbyś kiedy jak schritt zu schritt wygląda wymiana osi balansu. Bo tu ludność se myśli, że to odkręcasz starą, przykręcasz nową, i ssiesz paluch ile klientu policzyć.


G.

Aaaaaa... to kiedyś było popularne, teraz to się mówi " Jak byłem mały, to zaje..m tatusiowi zegarek", a za chwilę - " A potem zakopałem go głębocko, albo zaszyłem w misiu, żeby tatuś nie znalazł"

Osie to bym se tak chciał odkręcać i odkręcałbym je wtedy nawet obcasem, ale nawet za 7-mioma górami, lasami, dawno dawno temu..... toczyli i to z ręki.

Chciałbym se tak wymieniać, a nawet mam z czego, ale nie można mieć wszystkiego dlatego najsam wpierw impulsem, sukcesywnie impulsywnie i potem najczęściej kręcioł i turlanie.

Dla ludności podaję, odsłona 1 przed burzą, po impulsywnej kuracji: